ვაშინგტონი (Independence Avenue Media) — თადარიგის ოთხვარსკვლავიანი გენერალი ფილიპ ბრიდლოვი არ ერიდება არაპოპულარული აზრის გამოთქმას. Independence Avenue Media-სთან ცოტა ხნის წინ გამართულ საუბარში, ნატოს ძალების ყოფილმა უმაღლესმა მთავარსარდალმა ევროპაში, მოსკოვის მიზნები შეაფასა.
მისი თქმით, რუსეთის პრეზიდენტი ვლადიმირ პუტინი, დიპლომატიური მცდელობების მიუხედავად, „არასდროს ყოფილა და არასდროს იქნება მშვიდობის პარტნიორი“. ბრიდლოვს მიაჩნია, რომ ვაშინგტონმა უკრაინას თანაბარი პირობები უნდა შეუქმნას და რუსეთის სიღრმეში სამხედრო სამიზნეების წინააღმდეგ დარტყმების მიტანის საშუალება მისცეს.
„ჩვენ არ გვინდოდა, რომ უკრაინის ძალებს რუსეთისთვის იგივე გაეკეთებინათ, რასაც რუსეთის ჯარი უკრაინას 11 წლის განმავლობაში უკეთებს. ჩვენ მკაცრად შევზღუდეთ უკრაინის შესაძლებლობები რუსეთისთვის საპასუხოდ, რადგან არ გვინდოდა ომის ესკალაცია“, – თქვა ბრიდლოვმა. თუმცა, პუტინმა არა მხოლოდ განაგრძო ესკალაცია, არამად „მან ესკალაციის ესკალაცია მოახდინა”.
ბრიდლოვის თქმით, პუტინის მხრიდან, ტრამპის მიერ მისთვის მიცემული თავდაპირველი ვადის უარყოფა და მოლაპარაკებებზე უარის თქმა აჩვენებს, რომ დიპლომატია უშედეგოა ზეწოლის ბერკეტების გარეშე. „პუტინმა მიიღო შეთავაზება და ძალიან ხმამაღლა, ძალიან ამაყად უარყო ის“, – თქვა გენერალმა. „ტრამპი ახლა ხვდება იმას, რაც ბევრმა ჩვენგანმა დიდი ხანია იცის: შეუძლებელია მშვიდობის დამყარება ადამიანთან, ვისაც მშვიდობა არ აინტერესებს“.
ბრიდლოვმა ასევე ისაუბრა მოსკოვის ძველ სტრატეგიაზე, რომელიც ბირთვული საფრთხეებისა და მესამე მსოფლიო ომით მუქარის ფსიქოლოგიურ ინსტრუმენტებად გამოყენებას ითვალისწინებს, დოქტრინას, რომელიც ცნობილია როგორც „რეფლექსური კონტროლი“. “ამ სტრატეგიამ შესანიშნავად იმუშავა“, თქვა მან, „რატომ უნდა შეწყვიტოს რუსეთმა მისი გამოყენება ახლა?“
ბრიდლოვი მიესალმება ნატოს როლის გაზრდას უკრაინისთვის იარაღის გადაცემისა და თავდაცვის დაგეგმვის საკითხებში, თუმცა ასევე ამბობს, რომ შეერთბულმა შტატებმა ცენტრალური როლი უნდა შეინარჩუნოს ნატოს საქმიანობაში.
ინტერვიუ ჩაწერილია 2025 წლის 29 ივლისს და რედაქტირებულია ლაკონურობისა და სიცხადის მიზნით.
Independence Avenue Media-ს მთავარი რედაქტორი, ია მეურმიშვილი: დავიწყოთ პრეზიდენტ ტრამპის განცხადებიდან, რომელშიც მან თქვა, რომ ის რუსეთისთვის ადრე მიცემული 50-დღიან ვადას 10 ან 12 დღემდე შეამცირებს. თქვენი აზრით, რა მოხდა? რატომ ფიქრობთ, რომ მან გადაიფიქრა [50-დღიანი ვადის შემცირება]?
ნატოს ჯარების ყოფილი მთავარსარდალი ევროპაში, თადარიგის ოთხვარსკვლავიანი გენერალი ფილიპ ბრიდლოვი: როგორც ბოლო ოთხ თუ ხუთ შემთხვევაში ვნახეთ, ყოველ ჯერზე, როცა რუსეთს სამშვიდობო შეთავაზებებს ვუკეთებდით, რუსეთი უარს ეუბნებოდა ამერიკას. რუსეთი უკრაინაზე მასობრივ თავდასხმებს ახორციელებს და ზოგჯერ რუსი მაღალჩინოსნები საკუთარი განცხადებებით გამოდიან. ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში, მას შემდეგ, რაც 50 დღის შესახებ პირველი განცხადება გაკეთდა, რუსეთის უმაღლესი ხელმძღვანელობისგან მოვისმინეთი, რომ 50 დღე საკმარისი არ არის და ისინი ამას არ გააკეთებენ.
მათ ფაქტობრივად მიიღეს ბატონი ტრამპის, აშშ-ის პრეზიდენტის შეთავაზება და ძალიან საჯაროდ, ძალიან ხმამაღლა და ძალიან ამაყად განაცხადეს, რომ ამას არ გააკეთებენ. ასე რომ, ვფიქრობ, პრეზიდენტი ტრამპი იწყებს იმის დანახვას, რომ ბატონი პუტინი არ არის პარტნიორი მშვიდობისთვის, ის არასდროს ყოფილა პარტნიორი მშვიდობისთვის და ის არასდროს იქნება პარტნიორი მშვიდობისთვის. ვფიქრობ, პრეზიდენტმა ტრამპმა გადაწყვიტა, რომ ბატონ პუტინს არ მისცეს 50 დღე უკრაინაზე შეუზღუდავი შეტევების გაგრძელებისთვის. როგორც ჩანს, ბატონი ტრამპი ამ ვადებს ამცირებს და ცდილობს ბატონ პუტინს აიძულოს ნაბიჯების გადადგმა. ვნახოთ რა მოხდება.
მეურმიშვილი: რუსეთმა უკვე გააკეთა განცხადებები, რომლებიც ძირითადად, შეერთებულ შტატებთან ომით მუქარაა. რას ფიქრობთ, რას ნიშნავს ეს?
ბრიდლოვი: ეს გრძელი ისტორიაა იმისა, თუ როგორ ცდილობს რუსეთი დასავლეთის მანიპულირებას. არ ვიცი გსმენიათ თუ არა ტერმინი „რეფლექსური კონტროლი“, მაგრამ რუსეთი დასავლეთზე სწორედ რეფლექსურ კონტროლს ახორციელს. ამან აქამდე შესანიშნავად იმუშავა. ჩვენ რუსეთთან ბევრი რამე დავთმეთ ამ ომში. დასავლეთს წლების განმავლობაში რუსეთისთვის ფაქტობრივად გარანტირებულად ჰქონდა მიცემული ხელშეუხებლობა. ეს ომი, სინამდვილეში, 11 წელია მიმდინარეობს. ვერ ვხვდები, როგორ ამბობს ხალხი, რომ ომი სამი ან სამნახევარი წლის წინ დაიწყო – ის 11 წელია მიმდინარეობს. მთელი ამ ხნის განმავლობაში, რუსეთმა გამოიყენა ტაქტიკური ბირთვული იარაღის მუქარა და მესამე მსოფლიო ომის მუქარა დასავლეთის რეფლექსურად კონტროლისთვის და ამან შესანიშნავად იმუშავა.
ასე რომ, არ მიკვირს, რომ ისინი იმ ინსტრუმენტს უბრუნდებიან, რომელიც ასე კარგად მუშაობდა. რატომ უნდა შეცვალონ ის, რაც მუშაობს? ისინი ბირთვული იარაღით დაგვემუქრებიან. ისინი მესამე მსოფლიო ომით დაგვემუქრებიან. ვნახოთ, როგორ რეაგირებას მოახდენს დასავლეთი.
მეურმიშვილი: მაგრამ, ამ მუქარების საპირწონედ აქამდე მათ არ ჰქონდათ პრეზიდენტ ტრამპის ხასიათი.
ბრიდლოვი: ეს ცვლილებაა. ჩვენ შორის ბევრი იყო ვინც 50 დღიან ვადას არ ეთანხმებოდა. თუმცა, რაც ყველაზე მეტად მოგვწონდა იყო ის, რომ პრეზიდენტმა გადაწყვიტა, რომ მას მშვიდობის პარტნიორი არ ჰყავს ბატონი პუტინის სახით და მან უნდა დაიწყოს თამაშის დონის ამაღლება და ბატონი პუტინისთვის საფასურის გაზრდა.
როდესაც მან 50-დღიანი ვადა გამოაცხადა, ბევრმა იგივე თქვა – ეს 50 დღეა უკრაინის უწყვეტი დაბომბვის გასაგრძელებლად და შემდეგ შეერთებული შტატების პრეზიდენტთან სრულიად ახალ თამაშის წესებზე გადავალთო. მაგრამ, მე მჯერა, რომ პრეზიდენტმა ტრამპმა ეს ყველაფერი გააცნობიერა. როგორც ვთქვი, მჯერა, რომ ახლა მას ესმის, რომ მას არასდროს ჰყოლია მშვიდობის პარტნიორი. მას არც ახლა ჰყავს მშვიდობის პარტნიორი და არც მომავალში ეყოლება.
მეურმიშვილი: პრეზიდენტმა ტრამპმა ორი კვირის წინ გამოაცხადა, რომ უკრაინას ფაქტობრივად შეუძლია ჰქონდეს იარაღის შეუზღუდავი მარაგი, თუ ნატოს მოკავშირეები და ევროპელი პარტნიორები ამ იარაღს ამერიკისგან იყიდიან. რას მიიღებს უკრაინა? იცით რა სახის შეიარაღებაზეა საუბარი? მედიაში ზოგი საუბრობს, რომ შესაძლოა უკრაინამ JASSM-ები მიიღოს.
ბრიდლოვი: JASSM-ები [ერთობლივი ჰაერი-მიწის ტიპის რაკეტები] შესანიშნავი იარაღი იქნებოდა, მაგრამ არა მგონია, რომ ეს ახლა განიხილებოდეს, რადგან რუსეთს ეშინია JASSM-ის, განსაკუთრებით JASSM ER-ის, მისი უფრო ფარული და შორი მოქმედების ვერსიის.
მე არ მსმენია JASSM-ის შესახებ დისკუსია. პირადად მე ძალიან გამიხარდებოდა, თუ შეერთებული შტატები JASSM-ებზე საუბარში ჩაერთვებოდა. მაგრამ, ამასთანავე, უკრაინაში ახლა მოქმედ თვითმფრინავებს მნიშვენელოვანი მოდიფიკაცია დასჭირდებათ იმისთვის, რომ მათ JASSM-ების რაკეტების გადატანა შეძლონ.
რაც მე მესმის, ძირითადად ისაა, რასაც პრესაში თქვენც ხედავთ. ჩემი წყაროებით განსხვავებული არაფერი მსმენია. გაიგზავნება „პატრიოტები“, შესაძლოა მეტი „ჯაველინიც“ და ბევრი მცირე ზომის იარაღი, რომელიც მათ სჭირდებათ. ზოგიერთი მათგანი შეტევისთისაა, მაგრამ მათ არ გააჩნიათ ღრმა დარტყმის შესაძლებლობები. მომავალში გავიგებთ ყველანი ამის შესახებ.
გუშინ საინტერესო სტატია წავიკითხე, რომ ერთ-ერთმა ამერიკულმა კომპანიამ უკრაინასთან ხელშეკრულება გააფორმა, შესაძლოა ნატოს მეშვეობითაც, მაგრამ ისინი უკრაინას რაკეტებში დასამონტაჟებლად, დაახლოებით, 30 [ათას] ელექტრონულ დაფას მიჰყიდიან, რაც მათ რაკეტებს ხელოვნურ ინტელექტს მისცემს და გახდის ბევრად უფრო მძლავრს, ბევრად უფრო ეფექტიანს და მისცემს საშუალებას თავი დააღწიონ რუსების მიერ გამოყენებული ჩამკეტებისა და ელექტრონული ჩამხშობების სისტემებს. ეს 30 000 რაკეტას გაცილებით უფრო დამანგრეველს გახდის და ეს იმ ფონზე, როდესაც უკრაინა ქმნის საკუთარ შეიარაღებას.
მგონია, რომ მომდევნო დღეების, კვირების და თვეების განმავლობაში ვნახავთ, რომ ხელმისაწვდომი თანხების არსებობასთან ერთად, უკრაინის არსენალს დაემატება ბევრი ამერიკული საბრძოლო შესაძებლობა, რომელთაგანაც ზოგიერთი საკმაოდ ეფექტიანი იქნება.
მეურმიშვილი: რას ფიქრობთ ნატოს ახალ როლზე, რომლის მოწმენიც ვართ? ნატო ახლა კოორდინაციას უწევს უკრაინისთვის იარაღის შეძენასა და განაწილებას.
ბრიდლოვი: ძალიან მომწონს ის იდეა, რომ ნატო კიდევ უფრო მეტადაა ჩართული, რადგან ეს ამერიკის პრეზიდენტს აჩვენებს, რომ ისინი ჩართულები არიან და რომ ხედავენ თავიანთ როლსა და საჭიროებებს. არ ვიზიარებ აზრს, რომ თუ ნატო მეტად არის ჩართული, მაშინ შეერთებული შტატები ნაკლებად უნდა იყოს პროცესში ჩართული.
მეურმიშვილი: როგორ აფასებთ რუსეთის საზაფხულო იერიშს უკრაინაში? რა ხდება ფრონტის ხაზზე?
ბრიდლოვი: ჩვენ ძირითადად სამ ელემენტს ვხედავთ. პირველი ელემენტი არის ის, რომ რუსეთის სახმელეთო ჯარების შეტევა თითქმის ვერაფერს აღწევს. [ისინი] ძალიან მცირე მონაკვეთებს იპყრობენ უზარმაზარ ფასად – რუსი ჯარისკაცების დიდი დანაკარგების ხარჯზე. დღეს ახალი ამბავიც კი გავრცელდა, რომ რუსეთი საკუთარ ხალხს ეუბნება, რომ მათი შვილები მიმალული დეზერტირები არიან, რადგან არ იციან, როგორ უთხრან ოჯახებს, რომ ისინი დაიღუპნენ.
ვფიქრობ, რუსეთი წინ მიიწევს ისეთი ფასით, რომლის გადახდაც მსოფლიოს არცერთ ქვეყანას არ შეუძლია დიდი ხნის განმავლობაში. მეორე ისაა, რომ მათი რეალური შეტევა ამჟამად ჰაერიდან ხორციელდება. არა მათი საჰაერო ძალების მიერ, რომელიც წარუმატებელი აღმოჩნდა, არამედ დრონებისა და რაკეტების გამოყენებით, რომლებიც ახლა ერთადერთი ნამდვილი შეტევითი შესაძლებლობაა, რომლის გამოყენებაც რუსეთს შეუძლია. ისინი ქმნიან მეტ სამხედრო შესაძლებლობას და გულწრფელად რომ ვთქვათ, ისინი ამ შესაძლებლობებს აუმჯობესებენ. ისევე, როგორც შეერთებული შტატები უკრაინისთვის ელექტრონული დაფების მიწოდებას გეგმავს, ჩინეთი, ირანი და ჩრდილოეთ კორეა რუსეთს ეხმარებიან უკეთესი იარაღის შექმნაში. რუსებიც ქმნიან შესაძლებლობებს, რომელთა ჩამოგდებაც უფრო და უფრო რთულდება.
მესამე, ჩვენ ვხედავთ სრულიად განსხვავებულ სამხედრო მიდგომას. ეს არის ერთ-ერთი რამ, რაც დასავლეთს ჯერ არ გაუაზრებია. რუსეთი აწარმოებს “ღირებული სამიზნეების წინააღმდეგ” ბრძოლას. ეს ნიშნავს, იმას, რომ რუსეთი მიზანში უკრაინელ ხალხს, უკრაინის სამოქალაქო ინფრასტრუქტურას იღებს. ისინი ცდილობენ უკრაინა, როგორც ქვეყანა, გაანადგურონ და კიდევ ერთხელ დაიმორჩილონ ის როგორც სამხედრო, ასევე პოლიტიკური თვალსაზრისით.
მეორე მხარეს კი უკრაინა თავს ესხმის რუსეთის სამხედრო ძალებს და სამხედრო შესაძლებლობებს ძალიან დიდი სიზუსტით. ამას ეწოდება „მოწინააღმდეგე ძალების წინააღმდეგ” ბრძოლა. უკრაინა რუსეთის სამხედრო ძალებს ესხმის თავს, რუსეთი კი უკრაინელ ხალხს.
დასავლეთში ყველამ, მათ შორის, ჩვენმა მთავრობამ უნდა გაიგოს განსხვავება ამ ორს შორის და როგორ უნდა ვუპასუხოთ ამას. სანამ უკრაინა განაგრძობს დისციპლინის გამოვლენას ასეთი დარტყმების მიტანაში, ჩვენ უნდა შევცვალოთ ჩვენი პოლიტიკა და უკრაინას მივცეთ საშუალება, რომ [რუსეთის ტერიტორიის] სიღრმეში ნებისმიერი იარაღით, მათ შორის ჩვენითაც, შეძლოს სამხედრო სამიზნეების განადგურება.
მეურმიშვილი: პრეზიდენტმა ტრამპმა არ უარყო უკრაინის მიერ ზოგიერთი იარაღის გამოყენება რუსეთის სიღრმეში სამხედრო ობიექტებზე თავდასხმისთვის. ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ბოლო სამი წლის განმავლობაში მოქმედი პოლიტიკა დარტყმების რადიუსის შეზღუდვაზე დასრულდა?
ბრიდლოვი: ვფიქრობ ეს პოლიტიკა დიდი ხანია გვაქვს. ჩვენ არ გვინდოდა, რომ უკრაინის ძალებს რუსეთისთვის იგივე გაეკეთებინათ, რასაც რუსეთის ჯარი უკრაინას 11 წლის განმავლობაში უკეთებს. ჩვენ მკაცრად შევზღუდეთ უკრაინის შესაძლებლობები რუსეთისთვის პასუხის დასაბრუნებლად, რადგან არ გვინდოდა ომის ესკალაცია. მაგრამ ბატონმა პუტინმა განაგრძო ესკალაცია. მან ესკალაციის ესკალაცია მოახდინა. ის უკრაინას კომპასის ყველა მიმართულებიდან ათასობით რაკეტას ესვრის და ჩვენ უკრაინას „არას“ ვეუბნებით.
ვფიქრობ, უპირველესად რაც უნდა მოხდეს, არის დასავლეთის, მათ შორის შეერთებული შტატების მხირდან საჯარო, დეკლარირებული, ხმამაღალი და ამაყი განაცხადი, რომ ჩვენ არ ვაპირებთ ბატონ პუტინს ამ ომში გამარჯვების უფლება მივცეთ და ჩვენ უკრაინას საშუალებას მივცემთ, დაიწყოს ღრმა კონტრშეტევითი ბრძოლა.
მეურმიშვილი: და ეს ჩემი ბოლო კითხვაა, ალბათ ყველაზე რთული საპასუხოდ. იმის გათვალისწინებით, რაც ამჟამად ვიცით, როგორ ფიქრობთ, საით მიდის ომი?
ბრიდლოვი: გამაკრიტიკებენ იმის გამო, რასაც ახლა ვიტყვი, რადგან ბევრი არ მეთანხმება. თუმცა, არიან ძალიან ღრმად მოაზროვნე ადამიანებიც, რომლებიც მეთანხმებიან. ნიშნები, რომლებსაც ბრძოლის ველზე ვხედავ, არ მიანიშებს, რომ რუსეთი ამ ომს იგებს. ყველას სურს თქვას, რომ რუსეთი იგებს ომს. მე არ მჯერა ამის.
მოდით, განვიხილოთ რამდენიმე ნიშანი: რუსეთს წარმოუდგენელი პრობლემა აქვს პერსონალის მოძიებასთან დაკავშირებით. მათ მოუწიათ ჩრდილოეთ კორეისთვის ეთხოვათ 30 000 ჩრდილოეთ კორეელი ჯარისკაცის გაგზავნა რუსეთში, რათა კურსკის ტერიტორიაზე სუვერენული რუსული მიწა დაებრუნებინათ და ეს ჯერ კიდევ არ გაუკეთებიათ. უკრაინელები ჯერ კიდევ აკონტროლებენ რუსულ მიწას. ასე რომ, რუსეთმა ვერ შეძლო ამის გაკეთება საკუთარი ჯარით. მათ მოუწიათ ჩრდილოეთ კორეელებისთვის დახმარების თხოვნა.
მეორე: ჩვენ ვიწყებთ იმის დანახვას, რომ მათი ინდუსტრია, განსაკუთრებით, სამხედრო ინდუსტრია, ადამიანური რესურსების დეფიციტს განიცდის. და რა გვსმენია ბოლო დროს? რომ ჩრდილოეთ კორეელები აპირებენ ხალხის გაგზავნას ინდუსტრიის იმ სეგმენტების დასაკომპლექტებლად, რომლებიც რუსეთს ომის საწარმოებლად სჭირდება. ასე რომ, ჩვენ ვხედავთ არმიას, რომელსაც რუსეთის მიწების დაბრუნებაც კი არ შეუძლია. ჩვენ ვხედავთ ინდუსტრიის სეგმენტს, რომელიც ახლა იმდენად ზარალდება, რომ სამრეწველო ობიექტების დასაკომპლექტებლად უცხო ქვეყნის მოქალაქეების ჩაყვანა სჭირდებათ.
მესამე: ახლა უკვე მეორედ გვესმის, რომ ისინი ითხოვენ მეტი ჩრდილოეთ კორეელი ჯარისკაცის გაგზავნას რუსეთის მხარეს საბრძოლველად.
ეს გამარჯვებულ არმიას ჰგავს? არა, მე ასე არ ვფიქრობ.
